Το μαζικό χτύπημα του Ιράν με πυραύλους και drone κατά του Ισραήλ σε απάντηση του ισραηλινού χτυπήματος στο ιρανικό προξενείο στη Δαμασκό της Συρίας, επιβεβαίωσε ότι το χάσμα μεταξύ της Δύσης και του υπόλοιπου κόσμου μεγαλώνει. Επίσης γεννάται το μεγάλο ερώτημα αν το Ισραήλ θα ανταποδώσει το χτύπημα στο Ιράν κι αν οι ΗΠΑ θα παρασυρθούν και θα εμπλακούν στον πόλεμο.
Αν και το Ιράν έχει δηλώσει ότι θεωρεί την επίθεση «ολοκληρωμένη» και «επιτυχημένη» και δεν προτίθεται να επιτεθεί περαιτέρω, το Ισραήλ έχει ήδη δηλώσει ότι θα προβεί σε αντίποινα, αυξάνοντας τον φόβο για γενίκευση του πολέμου.
Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης έχουν επανειλημμένα γράψει για τους φόβους του Λευκού Οίκου ότι η ισραηλινή κυβέρνηση θα προσπαθήσει να παρασύρει τις ΗΠΑ σε έναν πόλεμο εναντίον του κύριου εχθρού της, του Ιράν.
Το ίδιο το Ισραήλ δεν έχει ποτέ περιγράψει επίσημα έναν τέτοιο στόχο, αλλά είναι λογικό.
Η πολυδιαφημισμένη πολεμική υπεροπλία του Ισραήλ πλέον αμφισβητείται καθώς οι μάχες στη Γάζα έδειξαν ότι ο ισραηλινός στρατός δεν ήταν σε θέση να καταστρέψει τη σχετικά μικρή Χαμάς, η οποία δεν διαθέτει συστήματα αεράμυνας και σχεδόν καθόλου βαρέα όπλα, επί έξι μήνες.
Επίσης η σπουδή του Τελ Αβίβ, αμέσως μετά την επίθεση, να ανακοινώσει ότι κατέρριψε το 99% των drone και των πυραύλων του Ιράν, ενώ οι πληροφορίες κάνουν λόγο για πλήγματα σε στρατιωτικούς στόχους και αστοχίες του συστήματος αεράμυνας Iron Dome, προκαλεί απορίες.
Αν προσθέσει κανείς ότι πριν την επίθεση οι Ιρανοί είχαν ενημερώσει τις ΗΠΑ κι ότι σύμφωνα με τους αναλυτές, το Ισραήλ δεν θα κατάφερνε να αποκρούσει την επίθεση αν δεν υπήρχε η υποστήριξη των συμμάχων του Τελ Αβίβ, υποδηλώνει προβλήματα στην στρατιωτική ικανότητα του Ισραήλ.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η έναρξη ενός ισραηλινού πολέμου ακόμη και εναντίον της Χεζμπολάχ του Λιβάνου, πόσο μάλλον του Ιράν, θα ήταν τουλάχιστον αμφιλεγόμενη απόφαση.
Από μόνο του, το Ισραήλ είναι ανίκανο να επιφέρει στρατιωτική ήττα ή οποιαδήποτε σημαντική ζημιά στο Ιράν, παρά μόνο με τη χρήση πυρηνικών όπλων. Αλλά ακόμη και αυτό, δεδομένου του σχετικά μικρού αριθμού πολεμικών κεφαλών των IDF, δεν θα επέφερε στο Ιράν ένα θανατηφόρο πλήγμα, αλλά θα έστελνε το Ισραήλ σε διεθνή απομόνωση.
Επομένως, χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ, ένας πόλεμος κατά του Ιράν δεν είναι απλώς άσκοπος για το Ισραήλ, αλλά θα μπορούσε να είναι καταστροφικός.
Αμερικανικές πηγές μέσων ενημέρωσης έχουν ήδη αναφέρει ότι ο Biden έχει καταστήσει σαφές ότι η Αμερική δεν σκοπεύει να συμμετάσχει στο χτύπημα αντιποίνων του Ισραήλ. Και αυτή είναι η γραμμή που τηρεί η Ουάσιγκτον από την αρχή της τρέχουσας κλιμάκωσης στη Λωρίδα της Γάζας.
Ο λόγος για την στάση του Biden σύμφωνα με τους αναλυτές έχει να κάνει με τα δεδομένα που δίνει εδώ και δυο χρόνια ο πόλεμος στην Ουκρανία, παρόλο που ο Αμερικανός Πρόεδρος θα ήθελε ένα συντριπτικό πλήγμα στο Ιράν.
Όπως έδειξε ο πόλεμος στην Ουκρανία, τα αεροπορικά πλήγματα από μόνα τους δεν αρκούν για να νικήσουν ένα μεγάλο κράτος με ανεπτυγμένο σύστημα αεράμυνας. Χρειάζεται στρατός ξηράς.
Δεδομένου ότι ο πληθυσμός του Ιράν είναι σχεδόν 90 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή υπερδιπλάσιος από τον προπολεμικό πληθυσμό της Ουκρανίας, τότε, αντίστοιχα, οι δυνάμεις εισβολής πρέπει να είναι πολλαπλάσιες από αυτές που χρησιμοποιεί ο ρωσικός στρατός, ακόμη και αν ληφθεί υπόψη η αεροπορική και θαλάσσια ισχύ των ΗΠΑ.
Η Αμερική δεν διαθέτει τέτοιες δυνάμεις στη Μέση Ανατολή και θα ήταν προβληματικό για την Ουάσιγκτον να βρει τόσα στρατεύματα για να επιχειρούν μακριά από τα σύνορα των ΗΠΑ.
Ένα νέο «Βιετνάμ», «Ιράκ» ή «Αφγανιστάν» για τις ΗΠΑ εν μέσω και της προεκλογικής περιόδου για τις προεδρικές εκλογές δεν θα το επιθυμούσε κανείς στην Ουάσινγκτον, πολλώ δε μάλλον ο Biden.
Ο φόβος όμως παραμένει πάντα αν θα χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα, κάτι που θα άνοιγε την πόρτα σε έναν ολοκληρωτικό πυρηνικό Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφαιρώντας το ταμπού και από τις άλλες πυρηνικές δυνάμεις.
Σ΄ αυτή την επικίνδυνη κατάσταση για την παγκόσμια ειρήνη, ρόλο σημαντικό θα μπορούσε να παίξει η Άγκυρα, που κράτησε μια συγκρατημένη στάση αποφεύγοντας από τα εδάφη της να περάσουν ιρανικά drones και πύραυλοι, ενώ περιόρισε την χρήση της αμερικανικής βάσης του Ιντσιρλίκ στην προσπάθεια αναχαίτησης των drones από αμερικανικά αεροσκάφη.
Όντας μια ισχυρή στρατιωτική δύναμη στην περιοχή η Τουρκία, σε περίπτωση που στεκόταν απέναντι στο Ιράν και στο πλευρό των ΗΠΑ και του Ισραήλ θα μπορούσε να αλλάξει τις ισορροπίες. Όμως είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς ότι η Τουρκία, με φόντο τον πόλεμο στη Γάζα, είναι έτοιμη να σταθεί στο πλευρό του Ισραήλ εναντίον του Ιράν.
Ως εκ τούτου, οι ΗΠΑ θα καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να μην εμπλακούν στον πόλεμο. Και ίσως αυξήσει την πίεση προς το Ισραήλ να σταματήσει τις εχθροπραξίες στη Γάζα, η συνέχιση των οποίων εμποδίζει την πολιτική της Ουάσιγκτον στη Μέση Ανατολή.
Το Ιράν είναι επίσης απίθανο να προχωρήσει σε κλιμάκωση με δική του πρωτοβουλία, όπως έχει ξεκάθαρο από τα πιο επίσημα χείλη. Το γεγονός ότι οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF) έχουν κολλήσει στον πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας και η Χεζμπολάχ κρατά σε αγωνία το βόρειο Ισραήλ βολεύει το Ιράν μια χαρά προς το παρόν. Άλλωστε, χρειάζεται να κερδίσει χρόνο για να προχωρήσει στην κατασκευή μιας πυρηνική βόμβας, αν όντως είναι, όπως λένε, «καθ’ οδόν».
Όσο για τον Νετανιάχου, είναι απίθανο να εγκαταλείψει το σχέδιό του να σύρει τις ΗΠΑ σε πόλεμο με το Ιράν. Εκτός κι αν ακολουθήσει τον πρώην Πρωθυπουργό του Ισραήλ και ηγέτη του κόμματος Λικούντ, Yitzhak Shamir, ο οποίος διαπραγματεύθηκε το 1991, την μη απάντηση του Ισραήλ στην επίθεση που δέχτηκε από το Ιράκ του Saddam Hussein με αντάλλαγμα παραχωρήσεις από την διεθνή κοινότητα προς τα εποικιστικά σχέδια του Τελ Αβίβ.
Σε περίπτωση που ο Netanyahu εξαπολύσει νέα πλήγματα στο Ιράν είναι σίγουρη μια νέα απάντηση από την Τεχεράνη και ένας περαιτέρω γύρος κλιμάκωσης.
Το Ισραήλ υπολογίζει ότι αν φτάσουμε σε έναν μεγάλο πόλεμο, οι ΗΠΑ δεν θα εγκαταλείψουν τον σύμμαχό τους σε μια άνιση μάχη με τον «άξονα του κακού».
Είναι πιθανό οι Αμερικανοί να βλέπουν αυτή την προοπτική των εξελίξεων και κάποια στιγμή μπορεί να προβούν σε μια εξαιρετικά σκληρή απαίτηση προς τον Netanyahu να σταματήσει τα χτυπήματα ή να απομακρυνθεί από την εξουσία, όπως πολλοί επιθυμούν.
Ότι κι αν συμβεί το επόμενο διάστημα, το μόνο σίγουρο είναι ότι η Δύση συνεχίζει να ενεργεί με γνώμονα την προάσπιση των δυτικών γεωστρατηγικών συμφερόντων της, απομακρυνόμενη από την παγκόσμια πραγματικότητα. Κάτι που την απομονώνει περαιτέρω.
